Κριτήρια γνησιότητας Βυζαντινών Ευγενών Οίκων.

       Με δεδομένη την κατάσταση στον τότε ελλαδικό χώρο και λόγο του ότι στο Βυζάντιο ουδέποτε τηρήθηκε συστηματική καταγραφή γενεαλογικών δένδρων όπως συνέβη στη Δύση και επιπλέον επειδή ο κατακτητής εξαφάνισε δια ευνόητους λόγους γενεαλογικού ενδιαφέροντος στοιχεία μετά την πτώση της Βασιλεύουσας, καθίστατο μέχρι πριν από 25 περίπου χρόνια προβληματική η αναγνώριση απογόνων Συγκλητικών Οίκων.

Η παγκόσμια γενεαλογική κοινότητα αποδέχτηκε την πρόταση του καθηγητή Κομνηνολόγου Κωνσταντίνου Βαρζού όσον αφορά τα δύο κριτήρια για την αναγνώριση της γνησιότητας ευγενών βυζαντινών οικογενειών:

    
      • Κάποιος πρόγονος εκ μητρός ή εκ πατρός να φέρει επίθετο που να αντιστοιχεί στον  Συγκλητικό Οίκο από τον οποίο έλκει ο ενδιαφερόμενος την καταγωγή του.
   
     • Πηγές οι οποίες να αναφέρουν ότι στον τόπο καταγωγής του ενδιαφερομένου πράγματι υπήρχαν απόγονοι (π.χ. πρόσφυγες κλπ) του Συγκλητικού Οίκου από τον οποίο κατάγεται.

Στα ανωτέρω κριτήρια είναι χρήσιμο να συμπεριληφθεί – όπου αυτό είναι εφαρμόσιμο ένα επιπλέον το οποίο σχετίζεται με σχετικό  Βυζαντινό έθιμο που αναφέρει ο Καθηγητής Φαίδων Κουκουλές:
   
      • Βαπτιστικά ονόματα προγόνων ή συγγενών του ενδιαφερομένου τα οποία να είναι τυπικά (χαρακτηριστικά) του Συγκλητικού Οίκου από τον οποίο κατάγεται.
   
Τέλος για αποφυγή πλαστοπροσωπιών κρίνεται σκόπιμο να προστεθεί ένα επιπλέον κριτήριο, όπως αυτό ορίζεται από το Τάγμα των Ιπποτών της Μάλτας:
 
      • Ο ενδιαφερόμενος (ανεξαρτήτως επιθέτου που φέρει ο ίδιος σήμερα) θα πρέπει να είναι σε θέση να αποδείξει ότι κατάγεται από πρόγονο (ανεξαρτήτως φύλου) που έφερε επίθετο το οποίο αναλογεί σε Λαμπρότατο/Συγκλητικό Οίκο, τουλάχιστον πριν από δύο γενιές.

       Με τα παραπάνω κριτήρια διασφαλίζεται εκ νέου η νομιμότητα (σύμφωνα με την Βυζαντινή Νομοθεσία και Εθιμοτυπία) της συνθέσεως των «Κομβέντων (= Γενικών Συνελεύσεων)» της αναβιωσάσης Ιεράς Συγκλήτου, εξ επόψεως «origo (ήτοι καταγωγής)» των συμμετεχόντων Λαμπροτάτων (= εκ καταγωγής «καταλεγέντων και αριθμηθέντων» Συγκλητικών), για να εκπληρωθεί το υπό του Μεγάλου Αθανασίου ρηθέν: «Όπου γαρ Θεός βούλεται, νικάται φύσεως Τάξις».

     

  Εδώ να σημειώσω πως η βυζαντινή ευγένεια κληρονομούνταν και από την πλευρά της μητέρας ακόμα και αν αυτή ήταν διαζευγμένη.

Επίσης διευκρινίζεται πως πέραν της αποδεδειγμένης καταγωγής, κάποιος απόγονος για να κάνει χρήση των κληρονομικών δικαιωμάτων του πρέπει πρώτα να έχει αριθμηθεί και καταλαγεί επίσημα στον Οίκο με τις προβλεπόμενες εθιμοτυπικές και νομικές διαδικασίες.

     Όλα τα παραπάνω μας δείχνουν την προέλευση των ευγενών τάξεων του βυζαντίου που  διασκορπίστηκαν στο βάθος των αιώνων και που τώρα με βάση τη Βυζαντινή νομοθεσία

( ΠΡΟΧΕΙΡΟΝ ΝΟΜΩΝ ή ΕΞΑΒΙΒΛΟΣ του Κωνσταντίνου Αρμενόπουλου, Εκδώσεις Δωδώνη ) που δεν καταργήθηκε αλλά καταλύθηκε, έχουν καθήκον και ιερή υποχρέωση να αναβιώσουν τα κληρονομικά δικαιώματα τους για τη διάσωση της ιστορικής γνησιότητας και συνέχειας.

     Σε αυτό το σημείο του μικρού αυτού πονήματος και αφού έχουν γίνει κατανοητά όλα τα προαναφερθέντα εθιμοτυπικά και νομικά στοιχεία, θέλω να καταστήσω σαφές πως ο/η φέρων – ούσα  ευγενική – αριστοκρατική καταγωγή από τους Κοφινάδες , είτε από πατέρα, είτε από μητέρα αφού είναι γενιά των Φωκάδων έχει κάθε νόμιμο δικαίωμα να διεκδικήσει προνόμια και δικαιώματα τονίζοντας και πάλι πως εφόσον και μόνο καταλεγεί και αριθμηθεί στην ανασυσταθείσα  Σοφή Γερουσία Λογάδα του Τάγματος της Ιεράς Βασιλικής Συγκλήτου Βουλής.

       Οι απόγονοι της γενιάς των Φωκάδων/Καλλέργηδων, σημερινοί Κοφινάδες, μόνο αν εκπληρώνουν τα προαπαιτούμενα, μόνο τότε, φέρουν προνόμια και δικαιώματα, ειδάλλως απλά έλκουν την καταγωγή τους, χωρίς όμως να μπορούν να κάνουν χρήση των ευγενών προνομίων.

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Η επανίδρυση της Ιεράς Συγκλήτου δεν έχει καμία σχέση με τεκτονικές πρακτικές, φιλοσοφίες και αντιλήψεις.